Petron. Sat. 118, 3: sanitas or vanitas: What Does a Gifted Spirit Dislike More?.

Авторы

  • Anastasija V. Pavlova Санкт-Петербургский государственный университет, Российская Федерация, 199034, Санкт-Петербург, Университетская наб., 7–9

DOI:

https://doi.org/10.21638/11701/spbu20.2017.202

Аннотация

Во фрагменте 118, 3 «Сатирикона» Петрония большинство издателей принимает конъектуру vanitatem вместо рукописного sanitatem. Хотя исправление и дает очевидный смысл, оно представляется банализацией текста. Пытаясь защитить рукописное чтение, мы останавливаемся на употреблении sanitas в риторическом контексте, где это слово получает специальное значение, и рассматриваем случаи такого употребления в сочинениях Цицерона, Квинтилиана и Тацита.

Ключевые слова:

латинская стилистическая терминология, критика текста, риторика, Петроний, Сатирикон

Скачивания

Данные скачивания пока недоступны.
 

Библиографические ссылки

Bagnani G. Arbiter of elegance: a study of the life & works of C. Petronius. Toronto, University of Toronto Press, 1954.

Baldwin F. T. (ed). The Bellum Civile of Petronius. New York, Columbia University Press, 1911.

Buecheler F. (ed). Petronii Arbitri Satirarum Reliquiae. Berlin, Weidmann, 61922.

Collignon A. Étude sur Pétrone: la critique littéraire, l’imitation et la parodie dans le Satiricon. Paris, Hachette et cie, 1892.

Courtney E. A companion to Petronius. Oxford, Oxford University Press, 2001.

Ernout A. (ed., trans.). Le Satiricon. Paris, Les Belles Lettres, 1993 (11923).

Gavrilov A. K. (trans.). Petronii. Satirikon (per. stikhov B. N. Iarkho) // Rimskaia satira (sost. i nauch. podgot. teksta M. Gasparova). Moskva, Khudozhestvennaia literatura, 1989, 131–236 [Petronius. The Satyricon (poetry transl. by B. N. Iarkho), in: The Roman Satire (ed. by M. Gasparov). Moscow, Fiction Literature, 1989, 131–236] (in Russian).

Grube G. M. A. The Greek and Roman Critics. London, Hackett Pub & Co, 1995.

Koestermann. E. (ed). P. Cornelii Taciti Libri Qui Supersunt [Tom. II. Fasc. II: Germania, Agricola, Dialogus de Oratoribus]. Leipzig, Teubner, 1957.

Lausberg H. Handbuch der literarischen Rhetorik: eine Grundlegung der Literaturwissenschaft. Stuttgart, Franz Steiner Verlag, 1990.

Malcovati H. (rec). M. Tulli Ciceronis scripta qui manserunt omnia [fasc. 4. Brutus]. Leipzig, Teubner, 1955.

Mayer. R. (ed.) Tacitus. Dialogus de oratoribus. Cambridge, Cambridge University Press, 2001.

Müller K. (ed.) Petronii Arbitri Satyricon Reliquiae. Stutgardia, Lipsiae, Teubner, 41995.

Radermacher. L. (ed). M. Fabi Quintiliani Institutionis Oratoriae Libri XII [Pars Prior Libros I–VI Continens]. Leipzig, Teubner, 1907.

Radermacher. L. (ed). M. Fabi Quintiliani Institutionis Oratoriae Libri XII [Pars Secunda Libros VI–XII Continens]. Leipzig, Teubner, 1935.

Sage E. T. Atticism in Petronius. Transactions and Proceedings of the American Philological Association. 1915, 46, 47–57. https://doi.org/10.2307/282933

Schmeling G. L. A Commentary on the Satyrica of Petronius. Oxford, Oxford University Press, 2011.

Smith M. S. (ed). Petronii Arbitri Cena Trimalchionis. Oxford, The Clarendon Press, 1975.

Stubbe H. Die Verseinlagen im Petron. Leipzig, Dietrich, 1933.

Sullivan J. P. The Satyricon of Petronius: a literary study. Bloomington, London, Indiana University Press, 1968.

Wickham E. C. (ed.). Q. Horati Flacci Opera. Oxford, The Clarendon Press, 1967 (11901).

Загрузки

Опубликован

20.12.2017

Как цитировать

Pavlova, A. V. (2017). Petron. Sat. 118, 3: sanitas or vanitas: What Does a Gifted Spirit Dislike More?. Philologia Classica, 12(2), 130–135. https://doi.org/10.21638/11701/spbu20.2017.202

Выпуск

Раздел

Orbis Romanus